Ang lumang kotseng kuba ni Lolo

Matagal ng katambak sa likod bahay ang lumang sasakyan ng aking lolo berto, na sa aking palagay ay dekada ’70 pa niya ito nabili, isang Volkswagen na kung tawagin ay beatle, ngunit kaming magpipinsan ang tawag namin ay kotseng kuba dahil sa mala pagong nitong porma, at tila isang kuba na gumagapang sa kalsada.

Natatandaan ko pa nga ang biro ng aking lolo noon, isang umaga ng pinaandar ang kotseng kuba ay ayaw itong umandar, bumaba at binuksan ang hood, sabi niya, “ Naku! Anak ng tokwa, ninakaw ang makina ng kotse”. … tawanan kaming lahat, dahil alam naman naming nasa bandang likod ang makina ng kotseng kuba, pero kunwari seryoso pa si lolo, sabay binuksan din ang hood sa likod. “ buti na lang hindi tinangay ang reserbang makina dito sa likod”, lalo kaming hagalpakan sa tawa.

Musmos pa lamang ako noon, ngunit mulat na ang aking kaisipan kung papaano inalagaan ni lolo berto ang kanyang kotseng kuba, pagka gising sa umaga bago niya buksan ang barber shop ay pupunasan muna ang kanyang kotse, na halos walang makitang bakas ng dumi sa kintab. Kumikinang kapag natatapat sa araw, kulang na lang ay lagyan niya ng floor wax at saka lampasuhin. Minsan nga nag seselos na si Lola Cresencia noon, na tila mas mahal na niya ang kanyang kotseng kuba kesa ke Lola, mas madalas na ang paghimas niya sa kanyang kotse kesa sa paghimas niya sa kulubot ng balat ni Lola.

Alam ko ang kahalagahan ng isang bagay, lalo na yung mga bagay na meron yung tinatawag na “sentimental value”, katulad na lamang ang lumang kotseng-kuba ng aking lolo, alam ko na mas minarapat niyang itambak na lamang sa likod bahay kesa sa ibenta ng por kilo, at isa ito sa mga ala-ala ng aking lolo, na sa tuwing napapatingin ako sa kotse ay pilit na bumabalik ang mga nagdaang araw naming masasaya nung nabubuhay pa si lolo berto.

Naisipan kong ipa-renovate ang lumang kotse, nais kong ipayos muli at ibalik sa dating porma, kung kaya’t naghanap ako ng talyer na mahusay mag renovate ng mga vintage car. Ginalugad ko ang buong santa cruz manila, at sa bandang andalucia malapit sa panulukan ng Bambang, napansin ko ang mga lumang sasakyan na inaayos.

Nakipag deal ako sa may-ari ng talyer, medyo malaki nga ang gagastusin, pero pikit mata ko na lang dahil sa kagustuhan kong maayos ang lumang kotseng kuba ni lolo. Lahat ng piyesa sa kanila na lahat basta kunin ko na lang pagkatapos na mayari at ibigay ko ang huling bayad.

Ang sabi ko sa may-ari ng talyer “gusto ko na maging kaakit-akit ang maging pintura kahit anong kulay na nababagay basta maayos at kalibog-libog sa paningin”. Sagot naman ng manager ng talyer, “wala po tayong problema dyan ser, gagawin ko kung ano ang iyong gustong mangyari, mahusay po ang aming serbisyo at gagawin naming ang nais ng mga customer, at sa pagbalik mo, maging kalibog-libog na muli ang iyong kotse”.

Pagkaraan ng ilang linggo ay muli kong binalikan ang talyer, at nakita ko ang kotse na may takip pa nga, naka kumot, gusto yata akong surpresahin… buong yabang na ipinagmalaki ng may-ari ng talyer na sinunod nya lahat ang gusto ko… inalis ang kumot na nakatakip sa kotseng-kuba.

Tsaraaaaaaann!!!!           Kalibog-libog nga…..